Teyze Anne Yarısından Bir Fazla

               Annem hastanede yatıyordu ve ben yemek yemek için Niloş'a gitmiştim gece refakat etmeden önce anneme. Televizyon açıktı ve Survivor vardı. Masayı hazırlarken öylesine konuşuyorduk, tam masaya oturduk  Survivor'da bir yarışma anons edildi. Yarışmacıların annelerine yarışmacılar ile ilgili, en sevdiği renk, en sevdiği yemek gibi sorular soracaklar ve en çok bilen ödülü kazanacaktı. Ben de teyzeme bakıp güldüm, düşünsene yarışmaya katılmışım ve anneme soru soracaklar diye, baştan kaybettik yarışmayı? önce güldük öyle ama ben baya üzülmüştüm. Niloş birden  "üzülme teyzem dedi ben cevaplarım annen yerine." sonra birlikte aynı anda soruları cevaplamaya karar verdik. 

            Kaç soru sordularsa hepsine aynı anda, cevap verelim diye anlaştık. Yarışmacıların anneleri bilemezken bir çok sorunun cevabını Niloş çatır çatır cevaplıyordu.Biz aynı anda aynı cevapları veriyorduk. Ben de anlamsız bir rahatlama olmuştu. O rahatlamayı tarif edemiyorum. Sevinmek değildi, mutluluk değildi, sadece çok rahatlamıştım. Sanki küçülmüştüm tekrar. İnsanın annesi hasta olunca çocuk olmak çok uzaktaymış gibi oluyor, neredeyse bütün çocukluk anıların teker teker siliniyor hepsi bir hayalmiş de sen uyduruyormuşsun gibi. Üzerimden büyük bir yük kalkmıştı sanki. Evet, her şey gerçekti ve yaşanmıştı. Ben küçüklüğümden beri en çok nohut yemeğini severdim, kendimi bildim bileli en sevdiğim renk sarıydı, en sevdiğim meyve muzdu. Ve bunların hepsi sarı renkteydi, çünkü bir Manisalı nohutu asla salçalı yapmazdı.

                 Bir ay sonra Niloş hasta olduğunu öğrendik meğer ben ohh iyi ki varsın derken o hastalığını biliyormuş da bizden saklıyormuş. Sonra bir buçuk ay sonra Niloş da öldü ve herşey tekrar başa döndü.