Geçen 14 Şubatta Ne Yaptığınızı Biliyorum!

     

                  Gece saat 2.44 te çalan telefonla irkilmiştim. Ama sonra Utku Bey'in başına bişi gelse ilk arayacağı kişi ben değilimdir, yakını listesinde de ilk sıralarda olduğumu sanmıyorum diye açtım telefonu. Hayır sansaydım açmayacak mıydım acaba diye garip bir ürpertiye de kapılmadım değil. "Nerdesin?" dediler. Bak bak İzmir'e gitmiş, almış Bis'i yanına, bana hesap soruyor? "İstanbuldayım" dedim İnanmadılar. Başka yerdeyim deyip de, önlerinden telefonla konuşa konuşa geçip gitmediğimi kontrol etmek için taa 12. kattan, üşenmediler, sokağa baktılar. Sonra da sanki ben tam bir pislikmişim gibi  "yapmadığın şey mi?" dediler. Yapmadığım şey değil diyemedim, ben başka bir yerdeyim derken el sallamışlığım bile vardı çünkü. 

               Rakıyı da şaraba kattıkları yetmiyomuşçasına, ismini bile söyleyemedikleri içkilerini almışlar ellerine, telefonu vermişler hoparlöre sevgililer günümü kutlamak için aramışlar. Hayır ne alaka yani, koskaca dünyada ikinizin de ayrı ayrı romantik ilginizin olduğu kişi ben miyim? İçip içip aklınıza geliyorum anlamadım ki diye düşündüm. Ama bişi diyemedim. Bu sarhoş muhabbetine katlanmak zorundaydım ama bu kadar da katlanacağımı düşünmemiştim. Saatler geçiyor ve geçiyordu, alkollü nefesleri telefonun ahizesinden odama yayılıyordu. Sabahın köründe duruşmam olduğunu defalarca belirtmeme rağmen, ordan burdan derken taa hiç istemediğim bir şekilde Sulhi Dönmezer'e uzanan bi muhabbet başladı, bitmez. Hayır bu anımı neden hatırlatıyorsunuz ki kardeşim, tamam gülüyorum ama o zaman okulu bırakmaya bile karar vermiştim. Hayır yani ben adamın konferansına gidiyorum, sanki dünyanın en sorumluluk sahibi hukuk öğrencisiyim, sanki okula çok gidiyorum da hiç konferans kaçırmıyormuşum gibi hasta hasta, gripten ölecem konferans yok diye, beni ikna edip, eve göndermeye çalışıyorlar, ben hala hayır gidecem diyorum, akşam eve gelip haberlerde, uzun zamandır komada olan Sulhi Dönmezer'in tam da benim konferans olduğunu sandığım sırada hayata gözlerini kapadığını öğreniyorum. Sanki beni çağırmış gibi adam. Sanki beklediği şey, benim konferansına gitmem için evden ayrılmammış gibi, sanki kalbim tertemizcesine malum mu olmuş ne?

                   Bi ara, belki anlarlar da kaparlar diye "40 dk oldu, kontörünüz bitmiştir dedim. Dediler "bedeva!bedeva !konuş", tam gene yolunu buldum, kapatacağım "elimizde resimlerin var,edepsiz" deyip , kapatırsam resimlerimi yayınlayacaklarını ima edercesine şantaj yaptılar. Benim gizlim saklım olmaz diyemedim, acaba gene ne yapmışım diye kara kara düşündüm, ayrıca baktım, beni iyi tanıyan, iki insana bunu demek, biraz saçmalık olacak, sustum, konunun kapanması için dua ettim. En sonunda dayanamadım,"hadi yeter gari kapatalım" dedim, "önce sen kapat, hayır sen" demezler mi, sevgililer günü filan demedim, fırsat bu fırsat hemen kapattım yüzlerine. Tam uyucam mesaj geldi, şantaj resmini göndermişler!! Lafın kısası adamlar tam bi pislik çıktı !