Bir akşam Mehmet Amcanın getirdiği bedava kuponlarla şimdilerde yerinde Magnesia AVM olan Lunapark'a gitmiş ve büyük ihtimalle çarpışan arabada bir genç çift kıstırmıştık yine. Belki de en büyük yakınlaşmaları olacak olan elele bindikleri çarpışan arabadan, ileri de çocuklarına anlatacakları büyük bir anıyla ayrılmalarına sebep olmuşuzdur. Artık anı mı dersiniz, beyin sarsıntısı mı bilmem?
Sonra çiğdem yiye yiye küçük bir yürüyüşle eve dönerken, Saruhan Otel'in yanında bir grup takım elbiseli adam bize doğru yaklaşmıştı. İçlerinden biri "iyi akşamlar gençler" demiş ve tek tek bizle tokalaşmıştı. Ben de çiğdem kabuğunu ağzımdan üfleyip, elini sıkıp, gülümsemiştim. Allahın selamını almamak olmazdı. Sanırım sadece adamın suratına bakıp, birbirimizi dürtüp boş boş gülümsediğimiz ve elimizdeki külahlardan çiğdem yemeye devam ettiğimiz için, bir grup ergenle neden muhattap olduğuna anlam verememişti O da. Neyse ki, kısa bir bakışma ve anlamsız bir sessizlikten sonra iyi geceler dileyerek yanımızdan ayrıldılar.
İşte Baykal ile tanışmam böyle olmuştu. Henüz ortaokuldaydım. Şu an 34 yaşındayım ve bir gece yatarken aniden aklıma geldi.
Yorumlar
Yorum Gönder