Aslında hepimiz Tomogoçiyiz !

                   

                   

                   Küçüktüm ve Tomogoçi mi öldürmeye çalışıyordum. 

                   Habire yediriyor ama kakasını temizlemiyordum.

                   Her ihtiyacını ya hiç görmüyor, ya da aşırı görüyordum.

                   Belki de biliyordum, diğer kızlar gibi bakamayacağımdan,

                   Yaşatamazdım belki ama;

                   Öldürme konusunda başarılı olabilirdim

                   En azından diğerlerinden farklı olacaktım, 

                   Tüm salak kızlar Tomogocileri öldü diye ağlarken

                    Ben öldü diye sevinecektim. 

                    Hayata doğrudan ters psikolojiyle başlamıştım.

                    Belki de tam bir psikopattım.

                    Öldürmeye çalışıyordum Tomogoçiyi,  

                   Çünkü diğer insanların doğal olarak iyi yapabildikleri

                   Şeyleri yapamıyordum ben, tersine odaklanıp,

                   Bozman lazımdı oyunu. 

                   O tomogoçiyi yaşatamayacaksam, öldürecektim.

                   Sonunda, hepsi ölecekti, çok iyi baksan da, bakmasan da. 

                   En azından benimki, ben istedim diye ölecekti. 

                    Hayata nasıl sıkı sıkıya tutunan bi Tomogoçiyse

                    Bir türlü ölmüyordu benim Tomogoçim. 

                    Sonra bir gün baktım öldürmeye çalışınca ölmüyor

                    Bari yaşatmaya çalışayım dedim,
                    Birden hayatı çok iyi gitmeye başlayınca,

                    Alışamadı duruma, öldü gerizekalı!
                    

                   Ama peki ya biz de birilerinin Tamagotchi leriysek ?